പെട്ടന്ന് എഴുതി തീർത്ത കഥ - 22

അപ്പന്റെ അടുത്തേയ്കിരിയ്ക്‌ നീ, അമ്മച്ചി പതിയെ ഷർട്ടിന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച്‌ അവനോട്‌ പറഞ്ഞു. ഇന്നലെ മുതൽ ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങിയതാ, ജോസ്‌ വന്നോന്ന്.....

അപ്പൻ കണ്ണുകൾ തുറന്ന്, ക്ഷീണിച്ച കെകൾ നീട്ടി ജോസിനെ തൊടാൻ ആഞ്ഞു. ചുറ്റും നിന്നിരുന്നവർ അൽപം മാറി നിന്നു. ഒരേ ഒരു മകൻ. എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടാവും, ഇനി എത്ര നേരം...... ഇന്നോ നാളെയോ.

ജോസ്‌ അടുത്തെത്തി, സ്റ്റൂളിലിരുന്നു. പിന്നെ പറഞ്ഞു, “അപ്പാ, ഞാൻ വന്നു.......“

“ജോസേ..... നീ ഓർക്കുന്നോ........ നിന്നെ ഞാൻ ഏഴാം തരത്തിലു സൈക്കളു ചവിട്ടാൻ പഠിപ്പിച്ചത്‌? നീ എത്ര തവണ വീണു... .. “

അപ്പന്റെ നെഞ്ചിൻ കൂട്‌ ഉയർന്ന് താഴ്ന്നു. ശ്വാസം മന്ദഗതിയിലായി. എന്തിനോ ആ അപ്പൻ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... തലയിണയിലേയ്ക്‌ ഇറ്റു വീണു ചേർന്നലിഞ്ഞു ആ അശ്രുക്കൾ. ഒരുപക്ഷെ, ഇനി എത്ര നേരം ഇവരോടൊപ്പം... മനസ്സു വിങ്ങുന്നുണ്ടാവണം.

“പിന്നെയും പിന്നെയും, സൈക്കളിലിരുത്തി, എന്നാ ബുദ്ധിമുട്ടിയാ ഞാൻ...... എന്നാലും നിന്നെ പഠിപ്പിച്ചേ ഞാൻ അടങ്ങിയുള്ളു.. നീ വലിയ മടിയാനാ അല്ലേടാ... വീണാ പിന്നെ സൈക്കളെ തൊടുകേല്ലാ.... ഓർമ്മയുണ്ടാടാ... ജോസിയേ നിനക്ക്‌............“

“അപ്പൻ ഇതു എന്നാവാ ഈ പറയണേ... ഒന്നോ രണ്ടൊ ദിനം അപ്പൻ വന്നൂന്നല്ലാതെ, ഞാൻ പിന്നെ, ആ സിമന്റു നാണുവിന്റെ സൈക്കളിലു ഇടംകാലിട്ട്‌ ചവിട്ടി തന്നെ അല്ലായോ പഠിച്ചത്‌?.....എനിക്കു നല്ല ഓർമ്മയുണ്ട്‌, ഞാൻ തന്നെയാ പഠിച്ചത്‌ അപ്പാ..... “

അപ്പൻ പിന്നെയും കുറച്ചു നേരം കൂടി കരഞ്ഞു.