പെട്ടന്ന് എഴുതി തീർത്ത കഥ - 23

ജയന്തി ജനലിനിടയിലൂടെ താഴെക്ക്‌ നോക്കി, മീതേയ്ക്കു മീതേ അടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന നീൽകമൽ കസേരകൾ. കല്ല്യാണതിരക്കൊഴിഞ്ഞ്‌ ബാക്കി വന്ന ബന്ധുക്കൾ അവിടെയുമിവിടെയും ക്ഷീണിതരായി ഇരിക്കുന്നു. അവൾ പൂമാലകളൊക്കെയൂരി, തലയിലെ അലങ്കാരവസ്തുക്കൾ എടുത്ത്‌ മാറ്റി. ആകെ തളർച്ച തന്നെ. കല്ല്യാണപെണ്ണെങ്കിലും, അമ്മയ്കു കൈയാളായി ജയന്തി ഓടി നടന്ന് അടുക്കളെയിലെ കാര്യങ്ങൾ അന്വേക്ഷിച്ച്‌ അവൾക്ക്‌ വയ്യാതായി. ഇനി പാവം അമ്മ, ഒറ്റയ്ക്‌.......

“നീ ഇങ്ങനെയിരുന്നാ എങ്ങനെ? പോയി മേലുകഴുക്‌..... ചായിപ്പു മുറി അടിച്ചു വ്ര്ത്തിയാക്കി, കട്ടിലോക്കെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്” അവൾ തല വെട്ടിച്ച്‌ നോക്കി, വനജ ചിറ്റയാണു.

"ദേ നിനക്കാറിയാലോ, ആദ്യ രാത്രിയാ...... പുരുഷന്റെ കൂടെ ആദ്യേ...... എങ്ങനെയൊക്കെ എന്നൊക്കെ..... സൂക്ഷിച്ചു കണ്ട്‌...... പരിഭ്രാന്തി കാട്ടാതെ, ആണുങ്ങൾ പലവിധമാകും, നീ വായിച്ചതോ സിനിമയിൽ കണ്ടതോ ഒന്നുമാവില്ലാ.......” വനജ ചിറ്റ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

ജയന്തി ഓർത്തു....

പിന്നാമ്പുറത്തേ പത്തായത്തീന്ന് വെങ്കല ഉരുളി എടുപ്പിയ്കാൻ കൂടെ കൂടിയ വേലായുധനമ്മാവൻ, താൻ കുനിയുമ്പോ കൂടെ കുനിഞ്ഞ്‌, വെങ്കലം തപ്പാതെ, തന്റെ ജാക്കറ്റ്‌ വെട്ടിൽ കണ്ണുന്നിയതും,

കറവക്കാരൻ ഗണേശൻ പാലുചെമ്പ്‌ എടുക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോ, അകിടു നോക്കി, പാലു പോരാ, പാലു പോരാ, തീറ്റ മാറ്റണമ്ന്ന് അച്ഛനോട്‌ പറയ്‌ ന്ന് പറയുന്നതും,

തയ്യൽക്കാരൻ ചുപ്പു, പുള്ളിപാവടയ്ക്‌ അളവെടുക്കുമ്പോ, തുടയിൽ പിച്ചുന്നതും,

വള-കണ്മഷി വിക്കണ കേശു വള കയ്യിലു കേറ്റുമ്പോ മനപ്പുർവം കൈ തെറ്റിച്ചു മാറത്ത്‌ കൈ മുട്ടിക്കുന്നതും,

പഠിക്കാൻ പോവുമ്പോ, ഇടവഴീലു വച്ചു, ആ നൊണ്ടിമാപ്ല സൈക്കൾ ചെയിൻ ഊരി പോയീന്ന തട്ടിപ്പ്‌ പറഞ്ഞ്‌ കുനിഞ്ഞിരുന്ന് വേണ്ടാധീനം കാട്ടണതും.....

ഈ പലവിധത്തിൽ ഏതു വിധമാകും, ഇനി ഇന്ന് എന്റെ മുമ്പിൽ? അവൾക്ക്‌ വനജ ചിറ്റ പറഞ്ഞ പരിഭ്രാന്തിയേക്കാളേറെ, പുച്ഛമാവും തോന്നിയത്.